ازدواج یگانگی دو فطرت خدایی ست تا فطرت خدایی سومی نیز بتواند روی زمین زاده شود.
ازدواج یگانگی دو روح در بستر عشقی سوزان است برای پایان دادن به جدایی.
وحدتی است متعالی که یگانه های جدا را در خود ذوب می کند .
حلقه ای است زرین در زنجیری که اغازش یک نگاه و پایانش جاودانگی است.
بارانی است پاک که از اسمان نیالوده می بارد تا طبیعت خداوندی را بارور و متبرک سازد.
همان گونه که نخستین نگاه چشمان یار مانند دانه ای در دل ادمی کاشته میشود ، و نخستین بوسه
لب هایش گلی است بر شاخه درخت زندگی ، پیوند عاشق و معشوق نیز نخستین گل ان دانه است.
(جبران خلیل جبران)
۲/۲/۸۷
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر