از کاه فروشی تا پرنده فروشی" گزارشی از کوچه ی کاه فروشی شهر کابل"

کوچه‎ کاه فروشی کابل؛ وقتی کسی به این کوچه نرفته باشد، تصور می کند در این کوچه، کاه و علف فروخته می شود.
کوچه‌ای در قلب شهر کابل به طول حدود ۳۰۰ متر و با عرض‌های مختلف که پهن‌ترین جایش حدود سه متر عرض دارد!
هنگام ورود به این کوچه، در نخستین نگاه، دکان‌های محقرِ گلی و کهنه، مملو از قفس و پرنده‌های رنگارنگ به چشم می‌خورد. چهچهه‌ زیبای کنری‌ها و صدای دلنشین ساره، کبک، طوطی و غیره در گوش عابران طنین‌انداز می‌شود.
در این کوچه تنگ، ساختمان‌های خمیده‌ای نیز وجود دارند که ناآشنایان با دیدنش، احساس می‌کند ساختمان‌ها فرومی‌ریزند.
به باور ساکنان، این مکان قدمتی بیش از صد سال دارد. قدیمی بودن و ازدحام بیش از حد در این کوچه، عبور و مرور را بر عابران سخت کرده است.
محمد ظاهر؛ از دکانداران کوچه کاه‌فروشی به قدمت تاریخی این کوچه اشاره کرد و به صدای افغان گفت:"قبلاً در این کوچه، نان قاق و کاه، خرید و فروش می‌شد؛ ولی پس از آنکه خانه‌ها بیشتر پخته‌کاری شد و نگهداری احشام کم‌رنگ شد، کاه‌فروشی به بازاری از پرنده‌ها تبدیل شد."
محمدظاهر می گوید که در اینجا کنری، طوطی، طاووس، کبوتر، ساره، آهو، خرگوش، کبک و دیگر انواع پرندگان و حیوانات خرید و فروش می‌شود.
به گفته ظاهر، گرانترین نوع پرنده در بازار، کنری "چپه پر" لوگر است که بیست تا چهل هزار افغانی ارزش دارد.

نبرد و چانه‌زنی
افراد مسن و ریش‌سفید با قفس‌های کبک، طوطی، بودَنه و پرندگان رنگارنگ دیگر، نظر دکانداران کوچه کاه‌فروشی را به خود جلب می کنند و هرکس بر محموله‌ آنان قیمتی می‌نهد.
در بخشی از این کوچه، چند مرد مسن بر سر یک جفت بودنه و کبک چانه‌زنی می‌کردند. محلی‌بودن و جنگی‌بودن این پرنده‌ها، امتیازی برای قیمت آنها بود.
این مردان گاه در چانه‌زنی با همدیگر، داغ می‌شدند و حاضر بودند، پرنده‌ها را همان لحظه از قفس بیرون بکشند و برای رزم در میدان رها کنند؛ تا هر پرنده‌ای از این رزم سرفراز بیرون آید، منت از آن ِ دیگری باشد.
بازی با پرندگان در برخی شهرها و روستاهای کشور سرگرمی شماری از مردان به ویژه مردان مسن را تشکیل می‌دهد.
این مردان از آوازخوانی پرندگان لذت می‌برند و گروهی نیز این پرندگان را به جان هم می‌اندازند و از نبرد آنان، احساس خوشحالی می‌کنند.
کنری‌‌‌های پاسپورتی
در این بازار پرنده‌هایی از کشورهای دیگر هم برای فروش آورده می‌شود. اکرم الله؛ یکی از دست‌فروشان این بازار می‌گوید که او کنری ها را از پولند وارد می‌کند.
او به خبرنگار صدای افغان گفت:"تمام این کنری ها دارای پاسپورت پولندی اند، وقتی از پولند به کراچی و از آنجا به کابل انتقال داده می شوند، بدون پاسپورت شان امکان پذیر نیست."
محمد انور؛ دکاندار دیگری است که می گوید حدود پنجاه سال است اینجا به خرید و فروش پرنده‌ها مشغول است و از گذشته اکثر پرنده‌ها از کشورهای خارجی وارد افغانستان می‌شدند.
او می گوید:"من از زمان ظاهرشاه اینجا دکاندار بودم و کسب و کار من این بود و حتی در زمان طالبان هم این کار را رها نکردم."
دولت افغانستان، شکار پرندگان و حیوانات را ممنوع کرده است؛ اما این ممنوعیت نیز همانند بسیاری دیگر از قوانین و فرامین، عملا به اجرا درنمی ٱید.